Ένας από τους πιο όμορφους και διαδεδομένους μύθους, της Ελληνικής μυθολογίας, είναι ο Μύθος της Περσεφόνης. Μέσα από τον μύθο αυτό οι αρχαίοι Έλληνες προσπάθησαν να εξηγήσουν τις αλλαγές των εποχών και τους κύκλους της φύσης. Ο μύθος αυτός συμβολίζει επίσης το αέναο ταξίδι της Ψυχής από το Πνεύμα στην ύλη και από την ύλη πίσω στο Πνεύμα.
Η Περσεφόνη, γνωστή και ως Κόρη, είχε πατέρα της τον Δία και μητέρα της τη Δήμητρα, θεά της γονιμότητας της γης, της καλλιέργειας και της βλάστησης. Η νεαρή κοπέλα, παρέα με τις νύμφες Ωκεανίδες και άλλες ακολούθους της, μάζευε άνθη στο Νύσιο πεδίο, ένα ολάνθιστο λιβάδι*, με την ίδια να είναι η ζωντανή εκπροσώπηση ολων των άνθεων. Την προσοχή της Κόρης τράβηξε ένας πανέμορφος νάρκισσος που μόλις πήγε να τον αγγίξει άξαφνα άνοιξε η γη και από τα σπλάχνα της βγήκε ο θεός του κάτω/ χθόνιου κόσμου ο Πλούτωνας. Κανένας δεν άκουσε τις κραυγές της Περσεφόνης μέχρι να χαθεί (στον κάτω κόσμο) εκτός από την Εκάτη και τον Ήλιο. Με τη μορφή πενθούσας γριάς η Δήμητρα περιπλανήθηκε για εννέα μέρες μέχρι που συνάντησε την Εκάτη και μαζί επισκέφτηκαν τον Ήλιο για να μάθουν τι είχε γίνει.
Μέσα από τη βαθιά θλίψη της Δήμητρας ξεράθηκαν οι καλλιέργειες, τα φυτά δε δίναν καρπούς και η γη ήταν άγονη. Τα ζώα πέθαιναν και το ανθρώπινο είδος κινδύνευε να χαθεί. Έτσι, ο Δίας υποχώρησε και έστειλε τον Ερμή στο βασίλειο του αδερφού του Πλούτωνα/Άδη για να επιστρέψει την Περσεφόνη στη μητέρα της. Ο πονηρός όμως Πλούτωνας, που ήθελε για γυναίκα του την όμορφη Κόρη, πριν επιστρέψει στην επιφάνεια της γης, της έδωσε να φάει σπόρους ροδιού. Τρώγοντας η Περσεφόνη τροφή από τον Κάτω Κόσμο γίνεται αυτόματα καταδικασμένη να επιστρέψει! Έτσι, κατέληξαν στη συμφωνία, που πρότεινε η Ρέα, να μένει η Κόρη μαζί με τη μητέρα της τα δύο τρίτα του χρόνου, όπου η γη ανθίζει και καρποφορεί και το υπόλοιπο η Περσεφόνη να βρίσκεται στον χθόνιο κόσμο του Πλούτωνα σαν βασίλισσα και σύζυγος του, τότε που το τοπίο νεκρώνει και η βλάστηση αποσύρεται για να βγει από τον σπόρο και πάλι ο βλαστός που θα φέρει τα άνθη και τους καρπούς. Ο καρπός της ένωσης του Πλούτωνα και της Περσεφόνης είναι ο Διόνυσος Ζαγρεύς ο οποίος είναι επίσης στενά συνδεδεμένος με το Πάρκο Φιλίππων και θα αναφθεί εκτενέστερα σε άλλη ενότητα.
Στο Πάρκο Φιλίππων ζωντανεύει ο μύθος της Περσεφόνης, αρχικά στον τόπο αρπαγής της Κόρης, το όρος Παγγαίο, το οποίο συνδέεται με το πανάρχαιο και μυστικιστικό όνομα Νύσα, εξ΄ου και το Νύσιο πεδίο. Είναι σημαντικό να επισημάνουμε πως στο Παγγαίο, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή λατρευόταν ο θεός Διόνυσος, ο οποίος μεγαλώνει και λατρεύεται στον τόπο όπου απήχθη η μητέρα του. Εξαιρετική απεικόνιση της αρπαγής βρίσκεται στον τύμβο Καστά για τον οποίο δυστυχώς γνωρίζουμε πολύ λίγα.
Μπορούμε στη συνέχεια να επισκεφτούμε τον Ζυγάκτη ποταμό, στο βαπτιστήριο της Λυδίας, όπου βαφτίστηκε η πρώτη ευρωπαία χριστιανή στα ιερά αυτά νερά. Τον ποταμό αυτό διέσχισε ο Πλούτωνας με το άρμα του για να επιστρέψει στον Κάτω Κόσμο (μάλιστα οι Ελευσίνιοι πίστευαν πως οι είσοδοι για τον κάτω κόσμο ήταν μέσω πηγής). Λέγεται πως ο ποταμός για να γλιτώσει την Κόρη από την αρπαγή έσπασε τον ζυγό από το άρμα του Πλούτωνα, αλλά δε μπόρεσε να αλλάξει τη Μοίρα της. Στις όχθες του ποταμού Ζυγάκτη, που είναι αυτός που ζυγιάζει τις δύο ακτές, μπορεί κανείς να διαπιστώσει τη λεπτή γραμμή που χωρίζει τον Επάνω απο τον Κάτω κόσμο, τη ζωή από τον θάνατο, το συνειδητό από το υποσυνείδητο.
Σας προσκαλούμε, λοιπόν, στο πάρκο Φιλίππων για να δείτε τους μύθους να ζωντανεύουν στα υπέροχα τοπία και τους ιστορικούς τόπους.
Άννα Κυριακίδου
Ψυχολόγος, Συστημική αναπαραστάτρια ΕΙΣΑ Bert Hellinger
Η σύνδεσή μου με την Ελληνική μυθολογία και ιδιαίτερα με τον μύθο της Περσεφόνης ξεκινάει μερικά χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στην Αγγλία. Είναι απροσδιόριστος ο τρόπος που ξεκίνησε αυτή η σχέση αλλά η ομορφιά των μύθων και της Περσεφόνης ασκούσαν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να ασκούν, μια ιδιαίτερη επίδραση επάνω μου. Όταν, συγκυριακά, επέστρεψα στην Ελλάδα εκπαιδεύτηκα στη συστημική αναπαράσταση όπου ο δάσκαλός μου Δρ. Δημήτρης Σταυρόπουλος, φίλος και συνεργάτης του θεμελιωτή της μεθόδου Bert Hellinger, εισήγαγε το «Ελληνικό Παράδειγμα» που είναι αρχετυπικές αναπαραστάσεις μύθων. Έτσι, μέσα από την εκπαίδευσή μου και την προσωπική μου έρευνα και αναζήτηση έφτασαν σήμερα οι μύθοι να αποτελούν σημαντικό κομμάτι της προσωπικής μου εξέλιξής, αλλά και της εργασίας μου με άλλους ανθρώπους. Οι μύθοι κάθε πολιτισμού είναι συμβολισμοί του ανθρώπινου ψυχισμού και μέσα τους κρύβουν σπουδαίες αλήθειες για τον άνθρωπο και τους τρόπους που αυτός εκδηλώνεται και περπατάει επάνω στη γη.
